Friday, May 27, 2011

Language and the grammar

When man started using languages, it was a fluent process. He did not know the grammar of his own language. But, as the times passed he created the grammar and bounded the language by certain boundaries. Today, these boundaries are become a compulsion to understand any kind of language for mankind.

Today, when we start studying any language (for example: English), we used to study the alphabets and then the grammar of the language. We create the sentence according to the rules of it. We used to think in that way and then create our own sentences. This is found as most used technique of studying any kind of languages in world. I read some of the books on studying and learning any language. The writer has given the same sequence of studying it. I know this is a better way to study it because different languages contain different kind of grammatical rules. If we take example of English against any of the Indian language, we will find that the rules for creating the sentences and using the words as well as phrases are different in these. The rules used by English are totally different than that of any Indian language. So, here grammar will play most important role to study the language. But, in case of an Indian linguist studying another Indian language; the perception differs. For example, a person having mother tongue Hindi want to learn Marathi. He won’t need the concentrate on the grammatical rules because almost more than 90 percent rules of both the languages are same. This is because of originality of the languages. Both languages contain Sanskrit as their origins. Even Indo-Aryan and Dravidian languages have almost same rules in their grammar. So, while learning the languages we must not have to concentrate on the grammatical rules. One Indian can learn any other Indian language easily, only because of this reason. By research, it is found that almost 80 percent of the Indian population knows two Indian languages and they can speak both of these languages fluently. In this case, if we don’t concentrate much on grammar we can learn a language easily.

The first case is to understand that, how someone speak his own language? He / she don’t know the grammar of his mother tongue before speaking it. In the process of learning our mother tongue contains the process of hearing first. We used to hear the language from the birth. Then afterwards we start speaking it and then the process of writing and reading comes. Then why we follow the process of writing / reading first to learn a new language? This is a vital question in the process of learning a new language. Take example of a Marathi child who used to hear and speak only Marathi at his home. But, after watching Hindi channels and Hindi movies, he tries to speak in this language and accomplishes it comfortably. At this stage he doesn’t know the language of Hindi. But then also he used to manage this process. If we apply the same rule for other languages too then it will be manageable to make ourselves multi-lingual.

Just see the syllabus designed for English subject in non-English medium schools in India. They have also followed the same pattern to learn the language. But, does the teacher follows it? In order to learn the language hearing the first process. Then it comes to speaking and then writing or reading. At school level, this factor is ignored. We used to bind to the grammar and its rules for the new language. We used to think in our mother tongue then we translate it into English with the help of the grammar of it. Till tenth standard we used to think with the grammar only. But after that also we did not find ourselves perfect in the grammar of English. This is the tragedy. Instead of it, if we use to hear the language regularly, we will clear with the sentences of the English. I did not learn the English by hearing it only because I was also the part of this process. But, I experienced the actual process with the Spanish language. I know this is the best solution for learning a new language. Can anybody use it…???

Thursday, May 26, 2011

रस्ते नसलेले गांव

रस्ता हा विकासाचा पाया मानला जातो. परंतू, रस्ते नसतानाही विकसित झालेले गांव जगाच्या नकाशावर आहे. ’गिएथूर्न’ नावाचे रस्ते नसणारे गांव हॉलंड (नेदरलॅंण्ड्स) मध्ये असून तिथे प्रवास केवळ बोटींच्या साहय्याने केला जातो. हॉलंडच्या ओवरिसेल प्रांतात हे टुमदार गांव वसलेले आहे.
गिएथूर्नला "हॉलंडचे व्हेनिस" किंवा "उत्तरेकडचे व्हेनिस" म्हटले जाते. १९५८ मध्ये हे गांव सर्वप्रथम जगाच्या निदर्शनात आले. डच फिल्म निर्माता बर्ट हंस्त्रा याने "फॅनफेयर" नावाच्या चित्रपटात या गावाचे चित्रिकरण केले होते. त्यानंतर हे गांव डच नागरिकांसाठी आकर्षणाचे केंद्र बनले. त्याची प्रत्यक्षात स्थापना सन १२३० मध्ये करण्यात आली होती. १९७३ पर्यंत या गावाची वेगळी नगरपालिका होती. तदनंतर ते ब्रेडरविड या शहराचा भाग बनून गेले.
गिएथूर्नची काही मोहक छायाचित्रे इथे देत आहे.....





















Wednesday, May 25, 2011

टोपण नावे

किवी, कांगारू ही नावे ऐकलियेत का कधी? अर्थातच ऐकली असणार..... न्युझीलंड व ऑस्ट्रेलियाच्या खेळाडूंना मीडियावाले तसेच क्रिकेट समालोचक याच नावाने संबोधतात. अर्थात, यामागेही कारण आहेच. न्युझीलंडर्स किंवा ऑस्ट्रेलियन अशी मोठी नावे घेण्यापेक्षा किवी व कांगारू सोपे वाटते. केवळ याच दोन देशांच्या बाबतीत नाही तर अजुनही काही देशांच्या खेळाडूंना विविध नावाने संबोधले जाते.

किवी हा न्युझीलंडचा राष्ट्रीय पक्षी आहे. जगातील सर्वात छोटा व उडता न येणारा पक्षी म्हणजे किवी होय. हा केवळ न्युझीलंडमध्येच आढळतो. शिवाय शेजारच्या ऑस्ट्रेलियातही त्याचे वास्तव्य नाही. इतक्या दुर्मिळ पक्ष्याबद्दल न्युझीलंडर्सला अभिमान असणारच. त्यामुळेच त्यांना स्वत:ला किवी म्हणून घेण्यास अभिमान वाटतो. पहिल्या महायुद्धातील ऑस्ट्रेलिया व न्युझीलंड यांच्या एकत्रित सैन्यातील न्युझीलंडचे सैन्य संबोधण्यासाठी सर्वप्रथम किवी या नावाचा प्रयोग करण्यात आला. त्यानंतर हीच संज्ञा न्युझीलंडच्या नागरिकांना लागू पडली. १९१८ मध्ये प्रथमच ऑक्सफर्ड शब्दकोशात ’किवी’ म्हणजे ’न्युझीलंडचा नागरिक’ ही संज्ञा समाविष्ट करण्यात आली. पण, यात थोडासा फरक होता. kiwi” म्हणजे ’किवी पक्षी’ तर “Kiwi” म्हणजे ’न्युझीलंडचा नागरिक’ होय. इथे दोन्ही शब्दातला k वेगळा आहे. न्युझीलंडच्या राष्ट्रीय चिन्हात आपल्याला किवी पक्षी दिसून येतो.

ऑस्ट्रेलियाचा विचार केल्यास कांगारू हे ऑस्ट्रेलियन अस्मितेचे व संस्कृतीचे प्रतिक मानले जाते. हाही प्राणी केवळ ऑस्ट्रेलियातच आढळून येतो. कांगारू म्हटले की केवळ ऑस्ट्रेलियाच डोळ्यासमोर येते. इतके हे नाते घट्ट आहे. कांगारूंची एक प्रजात ही न्यु गिनियामध्येही आढळून येते. परंतू, ऑस्ट्रेलियाच त्यांचे घर मानले जाते. ऑस्ट्रेलियाच्या राष्ट्रीय चिन्हात तसेच त्यांच्या चलनी नाणे व नोटांवरही कांगारूने आपले स्थान मिळावले आहे. या नात्यामुळेच सर्वच खेळातील ऑस्ट्रेलियन खेळाडूंना ’कांगारू’ म्हणून संबोधतात.

दक्षिण आफ्रिकेच्या खेळाडूंना ’प्रोटिया’ या नावाने संबोधले जाते. याची महिती कदाचित खूप कमी जणांना असेल. इंग्रजी वृत्तपत्रे व इंग्रजी माध्यमे या शब्दाचा बहुतांश वेळा प्रयोग करतात. शिवाय काही समालोचकही याच शब्दाचा वापर दक्षिण आफ्रिकन खेळाडूंना संबोधण्यासाठी करतात. प्रत्यक्षात ’प्रोटिया’ हे या देशाचे राष्ट्रीय फूल होय. अतिशय मोहक व सुंदर असे हे फूल आहे. प्रोटियाच्या प्रजातींपैकी ९२ टक्के फुले ही दक्षिण आफ्रिकेत आढळून येतात. शिवाय मादागास्कर व गोंडवानालॅण्ड भागातही ही फुले दिसून आली आहेत. सन १७३५ मध्ये कार्ल लिन्युस याने या फुलाला प्रोटिया हे नाव दिले होते. ग्रीक देवता “प्रोटियस” वरून हे नाव दिले गेले आहे.

वेस्ट इंडियन खेळाडूंबाबत थोडी वेगळी परिस्थिती आहे. वेस्ट इंडिजच्या खेळाडूंना विंडिज असेही म्हटले जाते. तसं पाहिलं तर वेस्ट इंडिज नावाचा कोणता सार्वभौम देश जगात अस्तित्वात नाही. क्रिकेट टीम तयार करण्यासाठी कॅरेबियन बेटांवरील काही देशांनी तयार केलेली ती एक फेडरेशन आहे. विशेष म्हणजे या फेडरेशनमध्ये मोठ्या प्रमाणात भारतीय वंशाचे खेळाडू खेळताना दिसतात. वेस्ट इंडिज मध्ये समाविष्ट असणाऱ्या ऍण्टिग्वा व बर्बुडा, बार्बाडोस, डोमिनिका, ग्रेनडा, गयाना, जमैका, सेंट किट्स व नेव्हिस, सेंट ल्युसिया, सेंट व्हिंसेंट, त्रिनिदाद व टोबॅगो या सर्वच देशांचा राष्ट्रीय खेळ हा क्रिकेट आहे. ब्रिटिशांनी क्रिकेट या कॅरेबियन बेटांवर नेल्यानंतर हा खेळ तिथे रूजला होता.

इटलीच्या खेळाडूंना व विशेषत: फुटबॉलपटूंना “आझ्झुरी” म्हणून संबोधले जाते. अझ्युयर (वा अझ्युरो) या शब्दावरून आझ्झुरी तयार झाला आहे. अझ्युयरचा अर्थ फिकट निळा अर्थात आकाशी रंग असा होतो. भारताप्रमाणेच इटलीचे सर्व संघ याच रंगाचा गणवेश परिधान करतात. यात फुटबॉल सोबतच रग्बी व आईस हॉकीचाही संघ शामील आहे. सन १९४६ पर्यंत इटलीवर राज्य करणाऱ्या सॅव्होईया साम्राज्याचा “आकाशी” हा अधिकृत रंग होता. याच कारणास्तव सर्वच खेळातील इटालियन संघ हे फिकट निळ्या रंगाचे गणवेश परिशान करतात व त्यांना “आझ्झुरी” म्हणूनच ओळखले जाते...!

आशियायी उपखंडातील भारतीय व बांग्लादेशी खेळाडू हे टायगर्स या नावानेही ओळखले जातात. परंतू, ही संज्ञा तितकिशी वापरली जात नाही. खराखुरा वाघ म्हणून जाणला जाणारा ’रॉयल बेंगाल टायगर’ हा भारत व बांग्लादेश या दोन्ही देशांचा राष्ट्रीय प्राणी असल्याने दोन्ही खेळाडूंना टायगर्स म्हटले जाते. हीच मात्रा श्रीलंकन लायन्सच्या बाबतीतहीलागू पडते. शिवाय लंकेच्या राष्ट्रीय झेंड्यातही या सिंहाने स्थान मिळवले आहे.

Tuesday, May 17, 2011

सजवून साज जशी

अजय-अतुल ही संगीतकार जोडी म्हणजे मराठी चित्रपट सृष्टीला पडलेले एक दिव्यस्वप्न आहे. मागील वर्षी मराठी चित्रसृष्टीला जोगवा व नटरंग मधील उत्तमोत्तम गीते त्यानी दिली. शिवाय राष्ट्रीय पुरस्कारही प्रथमच मराठीला मिळवून दिला. यंदा त्यांनी एक नवा प्रयोग मराठीतच नव्हे तर भारतीय चित्रपट सृष्टीला यशस्वी करून दाखविलाय. संजय नार्वेकरच्या नुकत्याच प्रदर्शित झालेल्या ’आता गं बया’ या चित्रपटात एकाही वाद्याचा वापर न करता केवळ तोंडाच्या वाद्यांनी गीत त्यांनी तयार केले आहे. अतिशय अप्रतिम असे हे गीत आहे. त्याचे बोल इथे लिहित आहे. प्रत्यक्ष गीत मात्र चित्रपटात पाहता येईल. विशेष म्हणजे या चित्रपट गीताची नोंद लिम्का बुक ऑफ वर्ल्ड रेकॉर्ड मध्ये करण्यात आलेली आहे.

गायक: हरिहरनमहालक्ष्मी अय्यर.


सजवून साज जशी

रुणझुण सांज तशी, सजनी तू रंगबावरी

सरल वार सुखाची... रिमझिमे जशी

छेडी अलगूज जणू, श्वासातूनी आज कुणी

हरपून भान अशी, मिठी तुझीच तशी

सजना मी सांज सावरी...

नजर तुझी ही प्रिया वेड लावी,

भिरभिरते मी अशी भोवताली,

गोऱ्यागोऱ्या गालावरी आज लाज आली,

अवखळ डोळ्यात ह्या प्रीत गीत झाली,

अशी भूल जीवाला या पडते,

मखमल मनी उलगडते,

काळजाच्या काठावर हलते,

छेडी कुणी तार जशी...

हरपून भान अशी, मिठी तुझीच तशी

सजना मी सांज सावरी...

सरल वार सुखाची... रिमझिमे जशी

छेडी अलगूज जणू, श्वासातूनी आज कुणी

सजवून साज जशी

रुणझुण सांज तशी, सजनी तू रंगबावरी

दव हळवे मी धुके धुंद व्हावे,

बिलगुन राणी तुला पांघरावे,

विसरून थांग सावली तुझीच व्हावे,

अलगद वाटे रे तुझ्यात मी भिनावे,

तुझ्यासाठी अशी तळमळते...

तुझ्याभोवताली घुटमळते...

पुनवेच्या चांदासाठी झुरते... वेडीपिशी रात जशी,

सजवून साज जशी

रुणझुण सांज तशी, सजनी तू रंगबावरी

सरल वार सुखाची... रिमझिमे जशी

छेडी अलगूज जणू, श्वासातूनी आज कुणी

हरपून भान अशी, मिठी तुझीच तशी

सजना मी सांज सावरी...

हे गीत अजय अतुलने कसे तयार केले याबद्दल अजयने सांगितले आहे. तो व्हिडियो या लिंकवर पाहता येईल.

’मराठी’ लेखक

मराठी भाषेमध्ये लिहिणारे अनेक मराठी व अमराठी लेखक आजवर अनेक होऊन गेले. प्रत्येक भाषेला स्वत:चे साहित्य असते. व साहित्य समृद्धीमुळेच भाषेची ओळख अधिक भक्कम होत असते. तंत्रज्ञानाचा विचार केला तर भारतीय भाषांमध्ये खूप कमी प्रमाणात लेखन केले गेले आहेत. कारण, आपल्या इथे इंग्रजी हीच तंत्रज्ञानाची अर्थात ज्ञानभाषा मानली जाते. तंत्रज्ञान विषयांवर इंग्रजी भाषेत लिहिणारे अनेक नामवंत भारतीय लेखक आहेत. शिवाय ’मॅक्ग्रा हील’, ’प्रेंण्टाईस हॉल’, ’विले’, स्प्रिंगर’, यासारख्या आंतरराष्ट्रीय नामांकित प्रकाशकांकडून अनेक भारतीय लेखकांची पुस्तके प्रसिद्ध झाली आहेत. भारतीय लेखकांच्या लिखानाचे वैशिष्ट्य म्हणजे भारतीय वाचकांना त्यांची भाषा व संकल्पना समजण्यास अवघड जात नाहीत व त्यांची भाषा ही सर्वसामान्य विद्यार्थ्यांस सोपीच वाटते.

अभियांत्रिकी शिक्षणामध्ये विविध विषयांची पुस्तके वाचताना मला अनेक मराठी लेखकांचीही पुस्तके वाचनात मिळाली. विशेष म्हणजे ही पुस्तके त्या विषयांसाठी ’टॉप प्रेफरन्स बुक्स’ म्हणून ओळखली जातात. यात मी सर्वप्रथम यशवंत कानेटकर यांचे नाव घेईन. भारतात जिथेजिथे ’सी प्रोग्रामिंग’ शिकविले जाते तिथे यशवंत कानेटकरांचे ’लेट अस सी’ वाचले जाते. ’सी प्रोग्रामिंग’ लॅंग्वेज शिकण्यासाठी ’बीपीबी’ प्रकाशनाने कानेटकरांचे हे पुस्तक प्रकाशित केले होते. या विषयावर भारतात सर्वात लोकप्रिय पुस्तक म्हणून या पुस्तकाने मान्यता मिळविली आहे. नुकतीच त्याची दहावी आवृत्ती प्रकाशित करण्यात आली. मी डिप्लोमाला शिकत असताना त्याची केवळ दुसरी आवृत्ती बाजारात आली होती. कालांतराने त्यात अनेक सुधारणा घडवून आणण्यात आल्या. माझ्यासारख्या अनेक जणांनी त्यांच्या ’सी प्रोग्रामिंग’ची बाराखडी या पुस्तकानेच सुरू केली आहे. सर्वात मोठी गोष्ट म्हणजे यशवंत कानेटकरांची ’सी प्रोग्रामिंग’ विषयावर सुमारे वीस पुस्तके प्रसिद्ध आहेत. एकाच विषयावरील विविध संकल्पनांवर इतकी पुस्तके लिहिणारे कानेटकर हे पहिलेच लेखक असतील. शिवाय सी++ विषयावरही त्यांची पुस्तके प्रकाशित आहेत. ’ऑब्जेक्ट ओरियन्टेड प्रोग्रामिंग’, ’डेटा स्ट्रक्चर्स’, ’कॉम्प्युटर ग्राफिक्स’, ’मायक्रोप्रोसेसर प्रोग्रामिंग’, ’विंडोज प्रोग्रामिंग’ ’सिस्टीम प्रोग्रामिंग’ या विषयांसाठी कानेटकरांची पुस्तके रेफरन्स बुक म्हणून वाचली जातात. गूगलच्या ’http://books.google.com या साईटवर त्यांची पुस्तके ऑनलाईन वाचता येतील.

“मायक्रोप्रोसेसर” हा विषय जेव्हा भारतीय विद्यापीठांच्या तसेच विविध तंत्रशिक्षण मंडळांच्या अभ्यासक्रमांत शिकवला जायला लागला तेव्हा 8085 ह्या प्रोसेसरचा अभ्यास ’मायक्रोप्रोसेसर’ विषयांत ठेवण्यात आला होता. ह्याच मायक्रोप्रोसेसरवर लिहिलेल्या सर्वात लोकप्रिय पुस्तकाचे लेखक आहेत रमेश गांवकर व त्या पुस्तकाचे नाव आहे ’मायक्रोप्रोसेसर आर्किटेक्चर प्रोग्रामिंग ऍण्ड अप्लिकेशन्स विथ 8085’. मायक्रोप्रोसेसर शिकण्यासाठी सर्वोत्तम पुस्तकांपैकीच हे एक पुस्तक. याशिवाय प्रा. गांवकर यांनी मायक्रोप्रोसेसर एम्बेडेड सिस्टिम्स व झेड 80 मायक्रोप्रोसेसर या विषयांवरही पुस्तके लिहिली आहेत. मायक्रोप्रोसेसरवर पुस्तके लिहिणारे अतुल गोडसे हेही उत्तम लेखकांपैकी एक. इंजिनियरिंगला दुसऱ्या वर्षाला शिकत असताना ’मायक्रोप्रोसेसर टेक्निक्स’ व तिसऱ्या वर्षाला ’मायक्रोप्रोसेसर बेस्ड सिस्टीम्स’ या विषयांसाठी त्यांची पुस्तके वाचण्याचा योग आला. 8086 80386 हे मायक्रोप्रोसेसर त्यांनी आपल्या पुस्तकांत अतिशय छान पद्धतीने समजावले आहेत. त्यांनी लिहिलेली पुस्तके आंतरराष्ट्रीय प्रकाशकांनी प्रकाशित नसली तरी ती मोठ्या प्रमाणात विद्यार्थ्यांकडून वाचली जातात. त्यांची भाषाही सर्वसामान्य वाचकांना समजेल अशीच आहे. उगाच फार टेक्निकल न लिहिता गर्भित ज्ञान त्यांनी या पुस्तकांतून दिले आहे. याव्यतिरिक्त ’कॉम्प्युटर ऑर्गनायझेशन’ व ’कॉम्युटर ग्राफिक्स’ या विषयांवरही त्यांनी पुस्तके लिहिली आहेत. ही पुस्तके ’टेक्निकल पब्लिकेशन’ने प्रकाशित केली आहेत.

अच्युत गोडबोले हे मराठीतील आणखी एक उत्कृष्ट लेखक होय. सर्वसामान्य मराठी वाचकाला अच्युत गोडबोले हे पहिल्यापासूनच परिचित आहेत. इंग्रजी भाषेतील ज्ञान मराठी भाषेत सादर करण्याचे काम अच्युत गोडबोले यांनी केले आहे. शिवाय त्यांनी ’टाटा मॅग्रा हील’ कडून पुस्तकेही प्रकाशित झालेली आहेत. स्वत: संगणक अभियंता नसतानाही त्यांनी लिहिलेली संगणक अभियांत्रिकीमधील पुस्तके ही विद्यार्थ्यांमध्ये लोकप्रिय आहेत. ’ऑपरेटिंग सिस्टीम’ हे त्यांनी लिहिलेले माझे एक आवडते पुस्तक होय. संगणक प्रणाली अर्थात ’ऑपरेटिंग सिस्टीम’ समजवून घेण्यासाठी हे एक उत्तम पुस्तक आहे. आजही हा विषय शिकवण्यासाठी गोडबोलेंचे पुस्तक टॉप प्रेफरन्स लिस्ट मध्ये येते. भारतीय लेखकाने फारशी किचकट भाषा न वापरता भारतीय पद्धतीने ’ऑपरेटिंग सिस्टीम’ समजावून सांगितली आहे. या पुस्तकाबरोबरच त्यांचे ’डेटा कम्युनिकेशन’ हे पुस्तकही ’टाटा मॅग्रा हील’ने प्रकाशित केले आहे. हे पुस्तक ’इलेक्ट्रॉनिक्स’ अभियांत्रिकी शाखांसाठी रेफरन्स बुक म्हणून वापरले जाते. गोडबोलेंच्या मराठी वाचनाबद्दल तर मराठी वाचकांना यापूर्वीच माहिती आहे.

अंतिम वर्ष संगणक व माहिती तंत्रज्ञान या अभियांत्रिकी शाखांना असलेल्या ’ऑब्जेक्ट ओरियन्टेड मॉडेलिंग ऍण्ड डिझाईन’ या विषयासाठी मी वाचलेले सर्वोत्तम पुस्तक हे अतूल कहाते यांनी लिहिलेले आहे. एक मराठी लेखक म्हणून मी त्यांनी नेहमी वृत्तपत्रांतून वाचत आलो आहे. परंतु, त्यांनी टेक्निकल पुस्तक प्रथमच वाचण्यास मिळाले. या पुस्तकाचे नाव आहे- ’ऑब्जेक्ट ओरियन्टेड ऍनालिसिस ऍण्ड डिजाईन’. याशिवाय कहाते यांनी अनेक टेक्निकल रेफरन्स बुक्स लिहिलेली आहेत. तसेच अच्युत गोडबोले यांच्या सोबत मराठी मध्येही त्यांचे लिखाण चालूच आहे.

’मॅनेजमेंट इन्फॉर्मेशन सिस्टीम’ हा विषय जेव्हा मी शिकवायला घेतला तेव्हा त्यासंबंधी मला विशेष माहिती नव्हती. अभ्यासक्रमानुसार जेम्स ओब्रायन या लेखकाचे पुस्तक रेफरन्स बुक म्हणून देण्यात आले होते. नेहमीप्रमाणे “फॉरेन ऑथर” असल्याने अर्थातच त्याची भाषा समजायला थोडी अबघडच होती. परंतु, वामन जावडेकर यांचे ’मॅनेजमेंट इन्फॉर्मेशन सिस्टीम- डिजिटल फर्म पर्स्पेक्टीव्ह’ हे पुस्तक जेव्हा वाचायला मिळाले तेव्हा या विषयाचा पाया मला समजला, तसेच केवळ थियरी विषय असूनही त्यात खऱ्या अर्थाने गोडी निर्माण झाली. त्यांनी लिहिलेले व टाटा मॅग्रा हीलने प्रकाशित केलेले हे पुस्तक उत्कृष्ट पुस्तकांपैकीच एक आहे. माहिती तंत्रज्ञान अभियंत्यांना ’मॅनेजमेंट इन्फॉर्मेशन सिस्टीम’ म्हणजे नेमके काय? याची माहिती हे पुस्तक देते. आणि अर्थातच भाषा ही समजायला अत्यंत सोपी आहे.

’मराठी लेखकांनी संगणक अभियांत्रिकी क्षेत्रात केवळ एवढीच पुस्तके लिहिलेली नाहीत. मी फक्त स्वत: वाचलेल्या पुस्तकांची माहिती इथे सादर केली. वाचकांना अधिक माहिती असल्यास त्यांनी इथे लिहावे...

Monday, May 16, 2011

Dealing with Management Information System

When the term Management comes in any of the subject name it seems to be horrible in many senses from students’ point of view. The subject MIS i.e. Management Information System also falls in such categories. I came across the MIS first time when I was studying in engineering third year. I did not study this subject in engineering but I heard about this from my colleagues of Information Technology branch. We were knowing very little about this branch that time. They were having several theory and management oriented subject that time. MIS was also one of that. We were studying many complex subjects and in the same semester IT students were dealing with several simple subjects. I had heard that IT is having a simple theory subject named ‘Management Information System’. But, as this subject name was containing the term ‘Management’, I ignored the contents of this. We were only knowing that this is the core IT subject.

I joined as lecturer in IT branch after completion of my graduation. When the semester pattern was introduced to diploma in engineering, IT was introduced with MIS. I got chance to teach this subject first time in 2010, to the management branch. This was the first time; I came to know about MIS deeply. The syllabus of MBA was almost 40 percent different than that of engineering. The management students were having study of several software, hardware, network and communication technologies in the syllabus. As it was the need of this syllabus design. But, the actual focus of the syllabus was towards management activities in the IT Company. I used to study the subject and concepts in deep. Several concepts I found somewhat difficult to teach to management students. Because the terminologies that were required to use, were not familiar to the students. It was required to teach them again in simple manner. This has given me a good experience to differentiate the teaching between to management and to engineering students. It was a good lesson to me also. But, by this way I have been introduced to this subject in very well manner. I got the actual idea about the management concepts and its implementation in information technology industries.

Next year, I got chance to teach the same subject to IT engineering branch in third year. I did not intend to keep this as a special subject for me as I was already having microprocessor and microcontroller with me. I wanted to experience to teaching of management subject again. I wanted to improve my English speaking skills. I wanted to know more about the information technology branch and its internal management concepts. While teaching the MIS to engineering students, I found the difference between the management oriented MIS and engineering oriented MIS. The syllabus and contents of the subject I found more IT oriented. I got the reason of keeping this subject in the syllabus of university of Pune. Previous year, I used the book of James O’Brien to study. It was a nice book. Apart from it, I got the book of Waman Jawadekar from Tata McGraw Hill. Its language was very simple to understand. I used to refer several other books also. But, in comparison with Jawadekar’s book, these were not that much simple. So, for throughout teaching, I used to refer it.

While teaching the MIS, I came to know about various management terminologies used not only in IT but several other industries too. Actually, these were not the part of management syllabus. In my whole engineering, I studied only ‘Industrial Management’ as the management subject. This was total manufacturing industry oriented. But, while teaching I used to learn several novel concepts of engineering management. It is my habit to learn every concept in deep; I studied the MIS concepts also in the same fashion. I got a better idea to understand the management. One most important thing I analyzed is that, very few researches are done in several areas of Management Information System. So, there is more scope to research in this. Especially, e-commerce and its technologies, e-governance, SCM, Cyber laws etc. It was a very nice experience to search, research, learn, study and teach such concepts to students.

I have prepared the PowerPoint presentations to teach this subject. These PPTs are available at this link.

I know, every subject in engineering is interesting. Only we need to change the angle of looking at it.

Thursday, May 12, 2011

बॉलर्सचे बकरे...

क्रिकेट म्हणजे बॉल व बॅटचे युद्धच असते. या युद्धात बॉलर्स अर्थात गोलंदाज व बॅट्समन अर्थात फलंदाज हे योद्धे म्हणून गणले जातात. क्रिकेटच्या इतिहासात डोकावून पाहिले असता असे दिसून येते की, बऱ्याचदा फलंदाजांना काही विशिष्ट गोलंदाजांचे चेंडू नीट खेळून काढता येत नाहीत व अशाच गोलंदाजांना ते आपली विकेट बहाल करतात. तसेच गोलंदाजांनाही एखाद्या विशिष्ट फलंदाजाला चकविणारा चेंडू कसा टाकायचा व त्याची विकेट कशी घ्यायची, हे बरोबर ठावूक असते. अशाच काही फलंदाज-गोलंदाजांच्या जोड्या क्रिकेटच्या इतिहासात प्रसिद्ध होत्या व काही आजही आहेत. मागच्या दोन दशकांत प्रसिद्ध असणाऱ्या ह्या जोड्यांचा घेतलेला हा आढावा...

इंग्लंड व ऑस्ट्रेलियामध्ये होणारी प्रसिद्ध कसोटी मालिका म्हणजे ऍशेस होय. क्रिकेटच्या इतिहासात ह्या मालिकेला मोठे महत्व दिले जाते. एकेकाळी ही मालिका जिंकणारा संघ कसोटी क्रिकेटचा विश्वविजेता संघ मानला जायचा. ऍशेसमध्ये इंग्लिश व ऑस्ट्रेलियन गोलंदाज व फलंदाजांची रंगतदार लढत पाहायला मिळते. ऑस्ट्रेलियाच्या ग्लेन मॅकग्राथने बऱ्याचदा अनेक इंग्लिश फलंदाजांना जेरीस आणले होते. त्यातीलच एक म्हणजे इंग्लंडचा सलामीचा फलंदाज मायकेल आथर्टन होय. या दोघांची झुंज पाहायला वेगळीच मजा असायची. पण, या लढतींमध्ये बहुतांश वेळा मॅकग्राथची सरशी झालेली आहे. म्हणजेच तब्बल १९ वेळा मॅकग्राथने आथरटनला ऍशेसमध्ये बाद केले आहे. विशेष म्हणजे एखाद्या गोलंदाजाच्या नावावर असलेला हा विश्वविक्रम होय. ग्लेन मॅकग्राथच्या नावे असाही एक विश्वविक्रम आहे, याची माहिती बहुतेक कमी जणांना असेल. मॅकग्राथ-आथरटन प्रमाणेच आणखी एक प्रसिद्ध जोडी म्हणजे शेन वॉर्न व दक्षिण आफ्रिकेचा फलंदाज डॅरील कलिनन...!!! शेन वॉर्नने आपल्या करियरमध्ये अनेक फलंदाजांना त्रास दिला परंतु, कलिनन इतका त्रास त्याने कोणालाच दिला नसेल. शेन वॉर्नचा टॉप बकरा म्हणून कलिनन प्रसिद्ध आहे. विशेष म्हणजे वॉर्न खेळत असताना कलिननने ऑस्ट्रेलिया विरूद्ध एकही शतक ठोकलेले नाही...!!!

भारतीय बॉलर्सचा विचार केला तर एखाद्या फलंदाजाला बकरा बनविण्यात झहीर खान हा आघाडीवर आहे. दक्षिण आफ्रिकेच्या ग्रॅमी स्मिथला त्याने आंतराष्ट्रीय क्रिकेटमध्ये तब्बल १३ वेळा बाद केले आहे. विश्वचषकात या दोन देशांमध्ये झालेल्या साखळी सामन्यात झहीरने स्मिथला तेराव्यांदा बाद केले. दक्षिण आफ्रिकेचाच सलामीवीर ऍन्ड्र्यु हडसन हा भारताच्या जवागल श्रीनाथचा बकरा समजला जाई. श्रीनाथने त्याला सात वेळा बाद केले होते. २००१ मध्ये झालेल्या कसोटी सामन्यांत हरभजन सिंगने ऍडम गिलख्रिस्टला सलग चार वेळा १ व ० च्या धावसंख्येवर बाद केले होते. पारंपारिक प्रतिस्पर्धी म्हणून संबोधल्या जाणाऱ्या भारत-पाकिस्तानमध्ये मात्र बॉलर्सचे बकरे प्रसिद्ध झाले नाही. पण, १९९७ साली झालेल्या टोरॅन्टोमधील ’सहारा कप’ मध्ये सौरव गांगुलीने पकिस्तानच्या सलिम मलिकला सहा सामन्यांत पाच वेळा बाद केले होते. हा देखील एक विश्वविक्रमच आहे. सौरव गांगुलीच्या नावे गोलंदाजीचा असणारा हा एकमेव विक्रम होय. याच चषकामध्ये त्याने १६ पाकिस्तानी फलंदाजांना बाद केले होते. एखाद्या भारतीय गोलंदाजाची पाकविरूद्ध सर्वोत्तम गोलंदाजी सौरवने याच ठिकाणी केली होती. आजही हा भारतीय विक्रम अबाधित आहे.

आपल्या सचिनविषयी बोलायचं तर सर्वात जास्त वेगवेगळ्या गोलंदाजांकडून बाद होण्याचा विश्वविक्रम कदाचित सचिनच्या नावे जमा होईल. कारण, इतके सामने खेळुनही त्याला अजुन एकाही फलंदाजाने १० पेक्षा अधिक वेळा बाद केलेले नाही. सचिनला श्रीलंकेच्या चामिंडा वासने आठ वेळा बाद केले आहे.

याशिवाय अन्य फलंदाजांबद्दल कोणाला अधिक माहिती असल्यास कृपया सांगावे...

Monday, May 2, 2011

Try Scilab

Last month, we organized the workshop on Scilab. When I heard about this first time, I did not get the exact idea about it. After visiting the website of “Scilab” it has made me much clear about the concept of Scilab. I think the world is rapidly moving towards the open source software. Scilab is also one of that type.

Scilab is an open source, cross-platform numerical computational package and a high-level, numerically oriented programming language. It can be used for signal processing, statistical analysis, image enhancement, fluid dynamics simulations, numerical optimization, and modeling and simulation of explicit and implicit dynamical systems. MATLAB code, which is similar in syntax, can be converted to Scilab. Scilab is one of several open source alternatives to MATLAB.

Scilab has been designed to be an open system where the user can define new data types and operations on these data types by using overloading.

A number of toolboxes are available with the system:

* 2-D and 3-D graphics, animation

* Linear algebra, sparse matrices

* Polynomials and rational functions

* Interpolation, approximation

* Simulation: ODE solver and DAE solver

* Xcos: a hybrid dynamic systems modeler and simulator

* Classic and robust control, LMI optimization

* Differentiable and non-differentiable optimization

* Signal processing

* Metanet: graphs and networks

* Parallel Scilab

* Statistics

* Interface with Computer Algebra: Maple package for Scilab code generation

* Interface with Fortran, Tcl/Tk, C, C++, Java, LabVIEW

* And a large number of contributions for various domains.

A large number of contributions can be downloaded from Scilab Web site.

Scilab has been built using a number of external libraries. It works on most Unix systems (including GNU/Linux) and Windows (9X/2000/XP/Vista). It comes with source code, on-line help and English user manuals.

Scilab also includes a free package called Xcos (based on Scicos) for modeling and simulation of explicit and implicit dynamical systems, including both continuous and discrete sub-systems. Xcos can be compared to Simulink from the MathWorks.

As the syntax of Scilab is similar to MATLAB, Scilab includes a source code translator for assisting the conversion of code from MATLAB to Scilab. Scilab is available free of cost under an open source license. Due to the free and open source nature of the software, some user contributions have been integrated into the main program.

Features:

* An average of 50 000 downloads per months,

* 6 new releases per year,

* 100 available external modules,

* More than 85 people contribute to the base code of Scilab,

* Scilab is available in 13 languages.

And also:

* A powerful ecosystem gathering 22 international Consortium members,

* An annual user conference - ScilabTec,

* An involvement in7 R&D projects,

* An engagement in providing Education with a dedicated module of Scilab,

* An engagement in about 20 open source projects.

IIT Bombay, Mumbai is supporting to organize the workshops on learning the Scilab. More information is available on Indian site of Scilab. They have also provided the spoken tutorials for learning this software. The language is very simple and understandable. It has ability to form a strong open source alternative to Matlab. So, why don’t you try it?

Download from here.