मागील
वर्षीप्रमाणे याहीवर्षी डॉ.
ए.
पी.
जे.
अब्दुल
कलाम यांची जयंती अर्थात 'वाचन
प्रेरणा दिवस'
आम्ही
शाळेत साजरा केला.
यावेळेस
शाळा होती जिल्हा परिषद प्राथमिक
शाळा,
नाणोली
(ता.
मावळ,
जि.
पुणे).
कामशेत
पासून सात किलोमीटर डोंगराच्या
पायथ्याशी वसलेलं हे छोटं
खेडं अन ग्रुप ग्रामपंचायत
असलेलं गाव.
डोंगरराजींच्या
निसर्गरम्य परिसरात गावाची
शाळा आहे.
सातवी
पर्यंतच्या शाळेतील पटसंख्या
जास्तीत जास्त साठ.
आम्ही
पोहोचलो तेव्हा 'वाचन
प्रेरणा दिवसाची'
सुरवात
झालेली होती.
पहिलीपासूनची
मुलं वाचनात दंग होऊन गेलेली...
रांगेत
शिस्तीत बसलेली.
मी
आल्यावर जराही विचलीत न होता
पुस्तके एकाग्रतेने वाचणारी.
तेव्हाच
त्यांने मन जिंकून घेतलं होतं.
कार्यक्रमाला
सुरुवात झाल्यानंतर त्यांनी
त्यात उत्साहाने भाग घेतला.
एक
गोष्ट ध्यानात आली की,
ही
मुलं हुशार आहेत फक्त त्यांना
घरून हवा तसा पाठिंबा मिळत
नसावा.
अर्थात
तेही साहजिकच.
शहरातील
मुलांकडे अतिलक्ष देण्याची
संस्कृती त्यांच्याकडं पोहोचली
नसावी.
इंग्रजीचे
ज्ञानही त्यांना चांगलं आहे.
आपल्या
पाठिंब्याची याच मुलांना
खरोखरच गरज आहे,
याची
जाणीव झाली.
मराठी
माध्यमाच्या शाळांसाठी सरकारने
बऱ्याच उत्तम योजना आणल्यात.
शिक्षकही
चांगले आहेत.
पण,
पालकांची
मनःस्थिती आड येते.
ग्रामीण
भागात शाळाबाह्य मुले शिक्षकांना
अक्षरशः पकडून आणावी लागतात.
ही
परिस्थिती सुधारण्यासाठी व
देशाची भावी पिढी सक्षम
होण्यासाठी सर्वांच्या
प्रयत्नांची खरी गरज आहे.
ग्रामीण
शाळांमधील मुलं व त्यांनाच
समंजस समाजाच्या पाठिंब्याची
आवश्यकता आहे.
हा
पाठिंबा केवळ आर्थिक मदतीने
होणार नाही तर त्यांना आपला
वेळ दिल्यानेही पूर्ण होऊ
शकतो.
आजच्या
'इंटरनॅशनल'
मुलांप्रमाणे
ही मुलं रट्टा मारणारी नाहीत.
त्यामुळे
ज्ञानाधारित पिढी घडविण्यासाठी
त्यांना योग्य मार्गदर्शनाची
गरज भासते.
कलाम
सरांच्या वाढदिवशी अशा
विद्यार्थ्यांशी बोलण्याचे
भाग्य मला लाभले,
त्यामुळे
दिवस सत्कारणी लागला असेच
म्हणावे लागेल.
No comments:
Post a Comment
to: tushar.kute@gmail.com